Wiejskie życie i filozofia

Gdy pracowałam w mieście w nowoczesnym biurze nie marzyłam o niczym innym tylko o sielskim życiu w moim domku na wsi. Myślałam, że jak nie musiałabym pracować, to mogłabym wreszcie żyć. Obsesją stało się poszukiwanie sposobu uwolnienia się od. Ale to już wiecie.

Uwolniłam się, tak myślałam. Z pomocą Boską i Anielską. Zrezygnowałam z pracy, ale mentalnie dalej żyłam problemami firmy, koleżanek z pracy, byłam tez tam częstym gościem, jeszcze jakiś czas coś tam dla firmy robiłam. Ten proces „odcinania pępowiny” był długi. To było moje pierwsze zaskoczenie, bo w ogóle nie brałam pod uwagę, że będę musiała adaptować się do życia bez etatu. Okazało się, że ten „przymus” pracy był we mnie. Obiektywnie rzecz ujmując żadnego musu nie było. Mąż pracował, nie musiałam się więc martwić o byt. „Dom” w mieście, dom na wsi, dwa samochody, jedna pensja co prawda, ale da się żyć , dzieci „na wylocie”. Pracowałam, bo chciałam, ale nie potrafiłam podjąć decyzji o zmianie. I gdyby nie pewne okoliczności nie podjęłabym jej do dziś.

Od czego jest jednak Anioł Stróż?.

Żyłam więc jakby w rozdwojeniu. Trochę w mieście, trochę na wsi. Nie miałam pomysłu co mam z tą podarowaną wolnością zrobić. Miotałam się. Przestałam miewać kolorowe sny.

Osiągnęłam pierwszy etap wolności, byłam już wolna od. Wszystko byłoby w porządku, jeśli miałabym to „ coś”, do czego ta wolność mi potrzebna, ale ja jeszcze nie byłam wolna do. Nie byłam gotowa do, że użyję tu słów Bhagwan Shree Rajneesha (Osho) z jego książki „Wolność. Odwaga bycia sobą” – „tworzenia, bycia, wyrażania, do śpiewania swojej pieśni, tańczenia swojego tańca”. Ale choć całe życie byłam niecierpliwa i, jak to mówią „w gorącej wodzie kąpana”, dałam sobie czas. Pomyślałam, że skoro „za rogiem tak się o mnie szarpał mój Anioł z Bogiem”, to jakiś cel w tym jednak być musi. Do dziś nie wiem jaki, ale w końcu znalazłam do.