Na Święty Roch w stodole groch,

czyli slow food w Owczarni.
Grochu nie sieję, bo się nie udaje. Sieję to, co chce u nas rosnąć. Rzepy, pasternak, buraki ćwikłowe, marchewkę, pietruszkę, por i seler, fasolę Jaś i Blauhildę, sałaty, dynie, cukinie i pomidory. Dużo pomidorów.  I zioła. Te rosną dobrze i same się sieją.

Stodoły nie mam. Chciałabym kiedyś mieć dużą, ale może mieć nie będę. Sienne strychy cztery napełniam za to pachnącym sianem dla owiec. Jesienią w tym sianie poleżą gruszki odmiany nieznanej, bardzo smaczne, z których w listopadzie zrobię konfitury z imbirem. Przechowywać będę też jabłka, z sąsiedzkich jabłonek, rodzących co dwa lata. Spiżarnię-piwnicę zapełniam codziennie urodzajem naszym i sąsiedzkim. Soki pomidorowe do picia i na zupy zimowe, konfitury i dżemy, buraki w różnej postaci, mrożonki, musy i sorbety owocowe, owoce mrożone do zapiekanek jaglanych.
Lato jest pracowite. Jak to na wsi. Nie spędzam jednak całych dni przy piecu, wbrew pozorom. Codziennie tylko chwilkę. Więcej czasu zabiera mi chodzenie po okolicznych sadach i zbieranie owoców. Dziś muszę iść po śliwki do sadu H., bo już dzwoniła ze 30 razy z pytaniem, kiedy wreszcie przyjdę, bo "śliwki lecą" z drzew. Potem będzie tak samo z gruszkami i z jabłkami.

Przetwory robię od lat, od dzieciństwa właściwie i uwielbiam napełniać szklane słoje darami lata i jesieni. W domu rodzinnym mieliśmy ogromną manufakturę z wyciskarkami do soku, patelniami do dżemów i konfitur, ogromnymi drewnianymi łyżkami do owoców i wielką spiżarnię, którą zwaliśmy z bratem "schowankiem". W schowanku było wszystko, czego dziecięca i nie tylko dziecięca dusza pragnęła. Na półkach piętrzyły się słoje owinięte pergaminem, kamionkowe garnki z powidłami śliwkowymi, zapieczonymi w piecu, aby wytworzyła się skórka, przykryte tylko lnianym płótnem lub papierem, nie zawsze okręcone konopnym sznurkiem. Nic nie pleśniało, nic się nie psuło. Cukru używało się mało. Soki malinowe, jeżynowe, wiśniowe w butelkach zakorkowanych, z korkami dla pewności oblanymi pszczelim woskiem. Dżemy i konfitury. Marynowane owoce, musy jabłkowe, ogórki kiszone. Wszystko opatrzone etykietami, pisanymi ręką Babci lub Mamy, potem pisanymi piórem przeze mnie, pismem starannym i z zawijasami, jak to u nas było w zwyczaju. Na etykiecie była nazwa, rok i ingrediencje, albowiem wersji gruszkowych na ten przykład było wiele, a niektórzy lubili imbir, a inni kardamon, a owoce do mięs były ostrzejsze, niż zwykłe konfitury. W szafie z drzwiami obitymi siatką króliczą wisiały kiełbasy, szynki, boczki. Wcześniej peklowane w wielkich kamionkowych garach z Bolesławca lub Bochni i wędzone w dymie różnych drzew, ale zawsze bez kory. Na półkach leżały krążki twardego sera z krowiego mleka w woskowej piżamce i gomółek suszonego, przywożonego od cioci spod Łęczycy. Cudowne było to miejsce. I cudowne były te wszystkie specjały. I cudowna była atmosfera, w której wszystko było przygotowywane. Żadnego pośpiechu. Żadnych kłótni. Śmiechy, plotki, odwiedziny sąsiedzkie, niekończące się próbowanie, dosypywanie, ujmowanie, doprawianie, rozlewanie. Pisanie etykiet.
Dlatego i ja takie przyjemności funduję sobie i gościom. Wspólnie smażymy konfitury w letniej kuchni lub w domu, pieczemy chleby, peklujemy, wędzimy, serowarzymy, ubijamy masło, czasem w ramach warsztatów w naszej Wiosce smaków i rzemiosł, czasem w ramach spotkań zwyczajnych, koleżeńskich. Gotujemy i zjadamy z przyjemnością wszystko, co nam się uda zrobić. Z przyjemnością też obdarowuję znajomych tym, co mam w spiżarni. I tak sobie niespiesznie żyję w pięknych okolicznościach przyrody, wie Gott in Frankreich. Lepszego życia nie mogłam sobie wymarzyć.
Serdecznie Was pozdrawiam i zapraszam do oglądania zdjęć z mojego zwykłego  raju.

Sąsiedzka papierówka

Nasze pierwsze truskawki

Konfitura in statu nascendi

Konfitura morelowa z lawendą

Pomidory Bohuny

Mirabelki z sąsiedniej wsi na dżem i sos tkemali

Physalis peruviana - moja wielka miłość

Po lewej physalis, po prawej morele. Uwielbiam obie konfitury. Są takie słoneczne, pachnące latem i pyszne.

Śliwki H. wczesniejsze

Skrzep, z którego powstaną sery na zlot Dzikich Kur

Sery na pięknej "kurzej" ceramice u Hany

Kluseczki serowe

wersja z malinami

Codzienna kawa

Mangold, czyli poczciwa boćwina na obiad

Jogurt domowy

Ciasto jak na Badische Zwiebelkuchen z odrobiną drożdży i mąką pszenną chlebową

Z serem w typie mozzarelli

Nieodzowna gałka muszkatołowa

Zupa krem z buraków

Duszona marchewka, pasternak, ziemniak, cebula, pomidor